Ik wil het van de daken schreeuwenEen ieder door elkaar rammelenAls tinkelbel toverstof uitstrooienIk wil dat iedereen het hoort:

Als leergierig mens verdiep ik me graag in allerlei theorieën. Ik ben er dol op om modellen, methodes en theorieën te onderzoeken. Zo kauwde ik op de ACT (Acceptance & Commitment Therapy) verzoop ik bijna in Human Design en smulde ik van de Germaanse Geneeskunde. En verlies ik ook net zo snel weer mijn interesse in deze theorieën. Reuze interessant, tot een bepaalde hoogte. Ik analyseer, zoek verbanden, vergelijk en vind de gemeenschappelijke deler. En hoe doe ik dat dan?

Woorden zijn zo krachtig; Met pensioen gaan of pensioen doen? Voor mij klinkt met pensioen gaan als afscheid nemen, een passieve fase ingaan. Pensioen doen klinkt actief, nieuwe avonturen, dingen ontdekken, dingen doen waar je eerst niet aan toe kwam. Beiden zijn natuurlijk waar. En je eigen perspectief, je eigen kijk op je pensioen bepaalt hoe je je voelt.

Liefde is …. en dan kennen we allemaal de spreuken, tegeltjes en plaatjes.

Glimlach op mijn gezicht van oor tot oor. Sprankelende ogen, schouders naar achteren en rug recht. Een enorm blij gevoel van binnen. Vrolijk, opgewekt, boordevol energie en een sprankelend lijf. Helemaal oké met alles wat is.

Honderdduizend angstenals mieren in ons hoofd

Daar lig ik dan, dobberend in het water van de Carolus Thermen.

Je kent dat beeld wel, een papa of een mama met een kleintje op zijn of haar nek. “Houd je goed vast hé”.Het kind zit lekker veilig en kijk zijn, of haar ogen uit. Wat ziet het kind veel en wat kan het ver kijken.

Twee woorden die het tegenovergestelde lijken uit te drukken.

Lief mens, wanneer ben je er voor jezelf?

Dankbaar